Recensie: Diederik Stevens – Hoogtij langs de Seine

Too much information

Was het naoorlogse Nederland zo verstikkend? Nee, Parijs was gewoon leuker. In het begin van de vijftiger jaren zoeken jonge kunstenaars en schrijvers hun heil in de Franse hoofdstad. Diederik Stevens heeft in zijn dikke pil Hoogtij langs de Seine. Nederlandse schrijvers en kunstenaars in Parijs alle verhalen van en over Karel Appel, Corneille, Remco Campert en Simon Vinkenoog verzameld.

Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel beschrijft Stevens in afzonderlijke hoofdstukken de Parijse jaren van de CoBrA-kunstenaars en experimentelen, terwijl hij in het tweede deel de belangrijkste ontmoetingsplaatsen opsomt.

Het eerste deel komt dicht in de buurt van een populair geschreven cultuurgeschiedenis: met een mix van droge feiten (data, jaartallen, plaatsnamen) en smeuïge anekdotes schetst Stevens het dagelijks leven van straatarme wereldbestormers. Hij ziet de dwarsverbanden, beschrijft de wisselwerking tussen beeldende kunst en literatuur (Claus en Corneille maken samen een boekje, evenals Appel en Andreus) en weet precies wanneer Vinkenoog bij Tajiri logeerde en welke kleren Campert droeg bij het huwelijk van Kousbroek en Portnoy. (meer…)